Ur. w Hrubieszowie, święcenia w 1884, był m.in. proboszczem w Pawłowie i od 1893 proboszczem i dziekanem w Chełmie, gdzie podejmował A. Rattiego, późniejszego papieża Benedykta XV, odprawił pierwszą po wiekach mszę św. w katedrze na Górce. Do Zamościa przybył w 1919 zostając infułatem, wcześniej od 1908 był kanonikiem i od 1918 scholastykiem Kapituły Zamojskiej. Gorliwy i sumienny, najchętniej przebywał w gronie księży. Poświęcił się duszpasterstwu, mniej zajmując się kapitułą. Nadbudował dzwonnicę, urządził salę parafialną. Święcił nowe obiekty i instytucje, odprawiał msze w intencjach patriotycznych, celebrował nabożeństwa z udziałem dostojników państwowych. Pielgrzymował do Rzymu (1925).
Ostatnie 8 lat chorował (skleroza, stracił wzrok), zwolniony z obowiązków, w czasie okupacji mieszkał przy Sądzie Okręgowym. W 1946 odwiedził go przyszły prymas Stefan Wyszyński i on odprowadził go na zamojski cmentarz. Zm. w 63 roku kapłaństwa. Odznaczony Krzyżem Komandorskim "Polonia Restituta" (1939). We wspomnieniach Z. Klukowskiego - okazały starzec, bardzo przystojny, o olbrzymich krzaczastych brwiach, obdarzony mocnym głosem, M. Matuszewska - wysoki, wręcz atletycznej budowy, włosy całkowicie białe, pozostały jedynie czarne, krzaczaste brwi.

 * W 1940 aresztowany, prowadzony przez żandarma, laską szukał drogi, stale pytając o kierunek. Zwolniono go jako inwalidę.