Pochodził z Buska (woj. bełskie). Po naukach we Lwowie wstąpił na Uniwersytet Krakowski, tam został bakałarzem (1586), a następnie doktorem filozofii (1593). Był jednym z trzech pierwszych profesorów Akademii. Przybył na przełomie 1593/94, uczestniczył w pracach organizacyjnych, a w 1595 objął katedrę wymowy. Był też rektorem (wybrany w 1599 i być może rok później). W 1603 został kanonikiem Kolegiaty. W 1609 przyjął święcenia i został prałatem - kustoszem, rezygnując jednocześnie z zajęć na uczelni. W 1620 został drugim z kolei infułatem zamojskim. Nie zaznaczył się działalnością naukową, chociaż posiadał niewątpliwie wysoką humanistyczną wiedzę. Będąc rektorem wszczął naukową dyskusję nad kołtunem. W 1602 był nauczycielem Tomasza Zamoyskiego i jednym z jego opiekunów po śmierci ojca. Zniedołężniały pod koniec życia, zm. w Zamościu, pochowany pod Kolegiatą. Przeważającą część znacznego majątku (ok. 100 tys. zł) przeznaczył testamentem na krakowskich i zamojskich ubogich. Kilka miesięcy przed śmiercią odwiedził Kraków. Ulegając tamtejszym akademikom, wywiózł w tajemnicy olbrzymią sumę 59 tys. zł, z której Akademia Krakowska po paru latach w drodze łaski oddała na bursę w Zamościu zaledwie szóstą część.