W czasie okupacji w Judenracie, stał na czele Wydziału Opieki nad Obozami na terenie miasta. W 1942 po wysiedleniu Izbicy przedostał się do Warszawy, gdzie był jednym z założycieli Lubelsko-Zamojskiego Komitetu Pomocy Żydom na terenie Warszawy. Z żoną przeżył wojnę i przez Niemcy dostał się do Izraela. Tam zm.