Nauki ukończył w Zamościu, tu został dr filozofii. Wykładał w 1676-98 na katedrze wymowy, był rektorem w 1679 i 1693, ponadto kanonikiem, od 1696 scholastykiem, a także proboszczem wieląckim. Angażował się w sprawy Akademii, m.in. funduszy akademickich. Wydał w Zamościu kilkanaście panegiryków, m.in. dziełko z okazji 100-lecia Zamościa i piękną mowę na śmierć Marcina Zamoyskiego.