Stanowiła część zespołu kolegiackiego, obok dziekanii i wikarówki była trzecim domem mieszkalnym księży, zw. też domem kapitulnym. Pierwotna stała na południe od Kolegiaty. Nowa powstała w 1700-1702 wg proj. Fryderyka Gisgesa. Stała przy ul. Kolegiackiej, murowana, piętrowa na planie wydłużonego prostokąta (między ob. ul. Kościuszki i Żeromskiego) o 9-osiowej fasadzie dzielonej boniowanymi pilastrami, kryta dachówką. Była złożona jakby z trzech osobnych części, z osobnymi wejściami, liczyła 30 izb. W 1793 zamieszkiwali ją: pięciu księży, organista, kapelista, kalikancista i dwu kantorów z rodzinami. Po poł. XIX w. zastąpili ich lokatorzy świeccy.
W 1866 w "Domu poduchownym" było 13 mieszkań, na pocz. XX w. własność, Cywińskiej, później hrabiego Szeptyckiego, od 1927 Stanisława Czerskiego (nabył za 9,5 tys.$), który rozpoczął w tym miejscu budowę nowoczesnego domu (osobne hasło - Dom Czerskiego).

 * Mansjonaria (mansjonarze) od łac. mansja - terminu określającego otrzymywane przez księży mieszkanie, wyżywienie i pensję, a zarazem zwolnienie od obowiązków, z wyjątkiem mszy i modłów.