Stanął w 1762-63 na folwarku Janowickim Smurgonia (ob. ul. Dzieci Zamojszczyzny, na przeciwko zbiegu ul. Łącznej i Janowickiej pół mili od miasta). Ufundowany przez Klemensa Zamoyskiego, a zaprojektowany w stylu rokokowym przez Marcina Knackfusa, parterowy z drewna sosnowego, na podmurówce, malowany farbą fałsz kamienną, kryty gontem, z trójbocznym ryzalitem od ogrodu i portefenetrowymi oknami. Fasadę zdobił rzeźbiony w drzewie herb Zamoyskich. Wewnątrz były m.in. 4 apartamenty (pokój i gabinet w narożu). Wszystkie ściany wybito dekoracyjnym płótnem.
Przed pałacem założono przecięty rzeką ogród włoski (ponad 3 ha) z inspektami i 2 figarniami. Kilkanaście lat później wybudowano jeszcze oranżerię, potem stodołę i piętrowy spichlerz z podcieniem (1796). W 1805 pałac przerobiono na mieszkania dla oficjalistów. W czasie oblężenia w III 1813 zabudowania folwarku spłonęły, ale pałacyk 20 lat później w ogłoszeniu wymieniany był nadal. Wojsko wycięło całkowicie dwustuletnie lipy.