Ur. w Sejnach, dyplom lekarza uzyskał na UJ (1919). W 1920-24 kierował szpitalem epidemiologicznym w Zamościu, w 1925 został lekarzem miejskim i był nim do 1950, potem jeszcze do 1952 lekarzem powiatowym. W czasie okupacji opiekował się więźniami w obozie wysiedlonych. Współpracował z Podziemiem. Był członkiem pierwszej po wojnie PRN. Po wojnie był jednocześnie lekarzem ubezpieczalni, a od 1954 kierował przychodnią skórno-weneryczną, następnie także przychodnią przeciwalkoholową. Kierował sekcją brydżową Klubu Inteligencji (pocz. l. 60.). Mieszkał przy ul. Partyzantów, po wojnie na ul. Jasnej.