Ur. w Szczebrzeszynie, jako syn pisarza ordynackiego, do 1809 kształcił się w zamojskim Liceum, następnie we Lwowie i Wiedniu, zostając chirurgiem; kształcił się też w Monachium. Zajął się teorią i mechaniką mowy, pozostawił traktat na ten temat (rps). W 1817-21 nauczał głuchych w warszawskim instytucie, założył i prowadził od 1819 pierwszy w Polsce zakład litograficzny (opublikował książkę o litografii). Wskutek nieporozumień wrócił do zawodu lekarskiego i pracował w wojsku, zm. w Końskich na nerwową gorączkę.