Ur. w Rejowcu, syn kolejarza, jako mały chłopiec przeniósł się z rodzicami do Zamościa i przez wiele lat mieszkał przy ul. Kilińskiego, tu ukończył gimnazjum (1935). Wygrywał w tym czasie większość zawodów lekkoatletycznych (oszczep, biegi, wielobój). W 1934 był rewelacją mistrzostw okręgu w l.a. mistrz - kula, 400 m, wicemistrz - trójskok, wzwyż), od 1935 reprezentował AZS W-wa, ukończył CIWF (1939), zorganizował w Zamościu pokazowe zawody z udziałem Janusza Kusocińskiego (1937). W 1939 pobił rek. życiowy w rzucie oszczepem (62,20 m) - wtedy 100-tny wynik na świecie i 6-ty wynik wszechczasów w Polsce. Był też dobrym tyczkarzem (340 cm i V m. w MP, 1935) i skoczkiem w dal (660 cm). Był w kadrze olimpijskiej na 1940.
W 1939 walczył jako d-ca plutonu 9 p.p., później w konspiracji, dowódca oddziału BCh (ps. "Rolnik", major), w czasie brawurowej akcji na więzienie krasnostawskie (wszedł do więzienia w niemieckim mundurze) uwolnił 249 więźniów (1943), później jeszcze ze szpitala rannych partyzantów. Wg M. Matuszewskiej wykonał w Zamościu wyrok na Irenie Kuncewicz. Ścigany przez siły bezpieczeństwa w XI 1944 zbiegł z zasadzki, rok później, po ujawnieniu, zamordowany w Niemienicach 24 XI przez NKWD i UB. Spoczywa na cmentarzu w Krasnymstawie (na pogrzebie 3 tys. ludzi), gdzie jego imieniem nazwano obwodnicę. Odznaczony Orderem Virtuti Militari. Książkę o nim napisał Adam Miecznikowski (Lublin 1994).

 * W 1930 podczas okręgowych zawodów "Strzelca" wygrał nie tylko rzut oszczepem (42,55) ale i bieg na 800 m (2.17,2).