Ur. w Zamościu. Syn właściciela "Centralki". Karierę piłkarską rozpoczął w 1944 w "Sparcie" jako 15-latek, od poł. 1946 grał w "Lubliniance", zostając wówczas w plebiscycie XI sportowcem Lublina. W 1948 zagrał znowu w "Sparcie" i powrócił do "Lublinianki" (1948-53), należąc wtedy do czołowych zawodników II-ligowego zespołu, zdobył z nim mistrzostwo Wojska Polskiego. W Lublinie ukończył Liceum Elektryczne, potem służył w wojsku. Grał również w KS Zamość (1953), "Ogniwie" Lublin (1954) i na koniec w "Unii-Hetmanie" (1955-57), a także w drużynie mistrza Federacji "Energetyk" (zwycięska bramka), strzelił bramkę CWKS-owi (z 28 metrów), stawał przeciwko legendarnemu Cieślikowi (1947). Był prawym pomocnikiem, potem obrońcą, jednym z najbardziej utalentowanych piłkarzy w dziejach Zamościa (potrafił uderzyć piłkę przewrotką). Zagrał w lubelskiej "11-tce marzeń". Pełnił w "Hetmanie" funkcję wiceprezesa ds. sportowych (1961-63). Od 1954 był pracownikiem Zakładu Energetycznego, wynalazca i racjonalizator.