Powstała w 2 ćw. XIX w., nazwę nosi od 1935 - od. osiedla kolejarskiego Górny Śląsk - centralna ulica osiedla Karolówka, pierwotnie droga do folwarku. W 1937 - 80 mieszkańców. W 1957  wybrukowana kocimi łbami (wcześniej uciążliwy dojazd do roszarni), a w 1977 asfaltowana.
Wyróżniają się dwa domy, o tradycyjnej i modernistycznej architekturze:
nr 15 – drewn., parter. z mieszk. poddaszem, ok. 1930, wł. Zagrodzkich, dach wysoki, 4-spadowy, fasada 7-osiowa, ganek oszkl. z balkonem i wystawką 3-osiową, także wystawki boczne (daszki 3-spad.), szalowany, mieścił również organizacje i instytucje osiedlowe, zmodernizowany.
nr 33 – mur., piętrowy z płaskim dachem, l. 50-te, wł. Dołbów, o asymetrycznej fasadzie, z wyeksponowanym, przeszklonym 7-osiowym, zaokrąglonym narożem północnym (duże 3-skrzydłowe okna).

 * Prowadziła w w dół, w głąb Karolówki. Po lewej stronie był drewniany chodnik, ciągnący się aż do ulicy Matejki. Ulica była nieutwardzona, pełna błota, szczególnie po deszczach nie do przebycia wręcz dla wozów. Po lewej stronie wspomnianego chodnika teren nagle się obniżał, tworząc wielki dół zawsze wypełniony wodą. Ludzie i konie się tam topiły, jak ktoś po nocy źle skręcił. Poniżej było to właściwie takie bagno z wodą, po obu stronach Śląskiej. Ludzie postawili tam nawet drewniany krzyż bliżej ulicy Szczebrzeskiej, by strzegł od nieszczęścia. (wspomnienie Krystyny Lisieckiej)
 * W 1980 w ramach przetargu Miejskiego Zarządu Gospodarki Terenami rozebrano przy tej ulicy budynek mieszkalny nr 4.