Ur. w Wołkowicach (maj. rodzinny) na Podolu, s. oficera WP. Od 1921 służył zawodowo w WP, w Chełmie, Szczakowej, Sosnowcu i Zamościu, jako por. 9 p.p. pisał do "Ziemi Zamojskiej" (m.in. sprawozdanie z pobytu J. Piłsudskiego, 1922). W 1931 przeszedł do rezerwy (skarbnik Powiat. Zw. Rezerwistów) i pracował do wojny w kancelarii hipotecznej. Zdobył wykształcenie ekonomiczne (dwa lata studiował prawo w Lublinie). W 1939 walczył pod dowództwem gen. Kleeberga. Uciekł z niewoli i ukrywał się w Puławskiem, tam w konspiracji AK (ps. "Podolicz"). Po wojnie wrócił do Zamościa, w 1945-48 kierował Pow. Komitetem Opieki Społecznej.
W czasach wojskowych skupiał wokół siebie szachistów amatorów, spotykających się w jego mieszkaniu. W 1945 zorganizował Klub Szachowy (też jako Koło Miłośników Gry Szachowej), będąc jego wiceprezesem, potem do 1948 prezesem (2 lata pracował w Lublinie). W 1946 założył Okręg. Związek Szachowy (początkowo na całe województwo), który mieścił się w jego domu (ul. Orlicz-Dreszera 24). Na zjeździe założycielskim Polskiego Związku Szachowego został czł. komisji rewizyjnej. Był zawodnikiem i trenerem "Ogniwa" (1949-54) i "Startu" (1955-56), którego był założycielem, pracując w fabryce mebli, zorganizował sekcję przy "Unii-Sparcie". Jest jedynym dotąd szachistą z Zamościa w finale mistrzostw Polski (1946, zajął ostatnie 22 m.), wicemistrz okręgu (1953) i mistrz Zamościa (1951). Uczył gry znanych zamojskich szachistów.
Był głównym księgowym w MPGK, od 1955 w gł. księgowym w spółdzielni "Beton" i studniarskiej. Zm. na raka mózgu. Spoczywa na zamojskim cmentarzu (O). W 1967-93 rozgrywano turniej szachowy jego imienia.