Z pochodzenia Czech, ur. w Galicji - cyrkule rzeszowskim. Był najdłużej pracującym w dziejach Kolegiaty wikariuszem (1809-56), od 1815 seniorem wikariuszy, a w 1838 został kanonikiem prokuratorem Kapituły. W pamiętnikach Felińskiej scharakteryzowany został jako ksiądz zacnej duszy, ewangelickiej prostoty i wcale literat. Swój dość duży majątek zapisał m.in. na szpital i Instytut Ubogich. W 1857 urządzono w wikariacie licytację pozostałych po nim rzeczy.