Ur. w maj. Szczorse pod Nowogródkiem, później mieszkał w Irkucku, w 1929 ukończył gimnazjum w Zamościu, gdzie był redaktorem naczelnym szkolnej "Naszej Myśli" (obiecujący literat, m.in. autor hymnu szkolnego). Prawo studiował na Uniwersytecie w Wilnie, gdzie zetknął się ruchami demokratycznymi. W 1934 rozpoczął pracę w zamojskim sądzie, a od 1936 praktykę adwokacką. Pisywał do zamojskiej "Prawdy" (1939). W kampanii wrześniowej służył przy d-cy korpusu gen. Smorawińskim. Podczas wojny działał w konspiracyjnej organizacji "Piątek" i Radzie Opieki. Został czł. pierwszej po wojnie PRN i doradcą prawnym przy Starostwie (1944-50), jednocześnie miejskim radcą prawnym, a także obrońcą wojskowym (z papieru firmowego). Był zawsze tam gdzie działo się coś ważnego, zabierał głos imieniem społeczeństwa miasta podczas pierwszych powojennych wieców, w delegacji Komitetu Obywatelskiego zadeklarował współpracę z PKWN (nie przyjętą), uczestniczył w różnych komisjach (ustalającej porządki gospodarcze, międzypartyjnej, porozumiewawczej). Mówiono, że miał talent skutecznego doradztwa i rozwiązywania trudnych kwestii. Organizował dla Warszawy pomoc żywnościową. Kandydował do Sejmu w 1947.
Był współtwórcą zamojskiego SD, został przewodniczącym Zarządu Powiat. (1945-49), a następnego roku wszedł do prezydium WK SD i jeździł jako delegat na Kongres Stronnictwa. Był wiceprezesem Klubu Inteligencji (1948), a w 1946 zainicjował powstanie Tow. Przyjaciół m. Zamościa. Miał zasługi przy utworzeniu świetlicy dla dorosłych. W 1950 zamieszkał w Warszawie. Był współzałożycielem i prezesem Warszawskiego Koła Zamościan (1961-64), przemówił na inauguracji Studium UMCS. Spoczywa na cmentarzu w Wilanowie.