Ur. w Krasnem. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Chełmie i 2 lata uniwersytetu (w 1952 mgr na AWF), uczył m.in. w Janowie i Chełmie. Uczestniczył w Ruchu Oporu, za pierwszym razem uciekł w biegu z pociągu, w IX 1942 rozpoznany i postrzelony przez żandarmów w czasie aresztowania, ciężko ranny. Z pomocą dr Onyszkiewicza uciekł ze szpitala (z pogrzebem), później do końca wojny uczestniczył w tajnym nauczaniu.
Po wojnie w Zamościu, pracował w PCK, uczył WF, m.in. w Liceum Pedagogicznym (1944-46), szkołach ekonomicznych, Technikum Elektrycznym i Technikum Mechanicznym (do 1972). Od lat przedwojennych związany był z harcerstwem (od 1930 instruktor, w 1937 był na Jamboree w Holandii), harcmistrz, w 1945-48 komendantem zamojskiego Hufca ZHP, później opiekun drużyn szkolnych. W nagrodę za pracę z młodzieżą znalazł się w delegacji na Świat. Festiwal Młodzieży w Warszawie, zorganizował ok. 40 obozów stacjonarnych i wędrownych. W SD od 1945, m. in. czł. Powiatowego Komitetu SD, czł. Wojew. Sądu Partyjnego W l. 80. został przewodniczącym oddziału wojewódzkiego ChSS, działał w "Caritasie". Był działaczem PCK (w zarządzie powiat.), Społ. Komitecie Przeciwalkoholowym, PKPS, SZS, ZNP, TPD, a także ławnikiem Sądu Powiat., Rejonowego, a od 1972 też sądu dla nieletnich.
Posiadał liczne odznaczenia, m.in. Krzyż Kawalerski OOP, Zasłużony Nauczyciel PRL, Złota Odznaka ZNP, Złota Odznaka Zasłużonego Działacza KF. Przez wiele lat mieszkał na ul. Kasprowicza. Erudyta. znał biegle j. francuski i  niemiecki, esperantysta (uczestniczył w światowym kongresie w Warszawie). Wierny harcerskiej przysiędze nigdy nie palił i pił alkoholu, amatorsko grywał na skrzypcach, śpiewał. Dwóch synów (Rafał i Krzysztof) zostało lekarzami, a dwie córki prawnikami.