Ur. w Petersburgu, pochodził z rodu litewsko-ruskich bojarów, tam w szkole oficerskiej, potem studia wojskowe we Francji. W I wojnie świat. w armii rosyjskiej, następnie od 1919 w dywizji gen. Żeligowskiego. Jako d-ca 31 p.strzelców kaniowskich brał udział w bitwie warszawskiej a w końcu sierpnia 1920 zasłynął z dwudniowej obrony Zamościa otoczonego przez armię Budionnego (był wtedy w randze kapitana). Po wojnie pracował w Biurze Ścisłej Rady Wojskowej i GIS, potem d-ca 4 Dywizji Piechoty, od 1938 generał brygady. W 1939 dowodził Grupą Operacyjną "Wschód", walczył pod Bzurą. Poległ pod Łomiankami w czasie przebijania się pod Warszawę. Ogłosił pracę Budionny pod Zamościem ("Studia taktyczne...", Warszawa 1924). Był jednym z najzdolniejszych oficerów WP. Odznaczony orderem Virtuti Militari kl. V. Od 1997 ma ulicę w Zamościu.