Ur. w Radziwiłłmontach. Dyplom uzyskał w 1918 w Moskwie. Był lekarzem w V syberyjskiej dywizji. W 1921 wrócił do Polski, pracował w Stanisławowie, do Zamościa przybył z Tworek. W 1926-33 był lekarzem powiatowym, od 1926 także pracował w szpitalu zamojskim, jako ordynator na chirurgii, a w czasie okupacji także naczelny lekarz Ubezpieczalni. W 1942 zamieszkał w Warszawie (praca w ZUS), po powstaniu znalazł się w obozie jenieckim. W VI 1945 wrócił do Zamościa. Był prezesem Tow. Przeciwgruźliczego, wygłaszał odczyty, uczestniczył w akcjach sanitarnych. Za namową Z. Klukowskiego spisał swoje wojenne wspomnienia, należał w swoim czasie do zapalonych graczy w domino. Mieszkał przy ul. Kościuszki 6. Spoczywa na zamojskim cmentarzu (R).
Jego żona Lubow Branicka, z d. Awierin (1890 - ?) ur. w Rydze, wykształcona muzycznie w Moskwie, w 1951-62 uczyła gry na fortepianie w zamojskiej szkole muzycznej, występowała w okolicznościowych koncertach (akompaniament). Rosjanka z pochodzenia, niezmiennie usiłująca utrzymać siebie w młodej kondycji.