Wg innych opracowań św. Trójcy, zw. "Spaską" lub "Butyrską" (ob. kościół p.w. św. Michała Archanioła). Wybudowana w 1908 (wg wzorca dla cerkwi pułkowych inż. Fiodora Wierzbickiego) wraz z koszarami, jako garnizonowa cerkiew prawosławna Cudownego Obrazu Zbawiciela (nierukotworiennogo obrazu spasitiela) przy stacjonującym wtedy 66 Butyrskim p.p. Cerkiew w typie wojskowym, miała pomieścić 1 tys. żołnierzy w szyku, wg tego samego projektu m.in. w Chełmie i Hrubieszowie. Tam przeniesiono cudowną ikonę z "pałacu", w 1915 zabraną do Rosji.
Wkrótce jednak została zamknięta i w 1919 zamieniona na kościół garnizonowy. Mimo likwidacji charakterystycznych cebulastych kopuł, m.in. wielkiej kopuły nad nawą, świątynia zachowała jeszcze typowy dla rosyjskiej architektury sakralnej wystrój elewacji (np. obramienia okien) oraz do l. 80-tych pocerkiewne ołtarze z kilkoma pierwotnymi obrazami. 


 !!! Murarz z Przedmieścia Lubelskiego - jak zapamiętał z jego opowieści syn Tomasz Peresada - podczas położenia kamienia węgielnego zamurował w fundamencie cerkwi złoty kielich mierzący 60 cm, który napełniono szczerozłotymi pięciorublówkami.