Ur. w Zamościu, syn magazyniera wojskowego. Do teatru wciągnął go w 12 r. życia ojczym Tomasz Chechłowski (początkowo w rolach dzieci), z którym jeździł po prowincji. W 1840-46 grał w Krakowie, a później do śmierci w warszawskich teatrach rządowych, nawet po przejściu na emeryturę - ponad 500 ról, głównie drugorzędnych, na scenie ciepły, serdeczny (żywy, zażywny, o ruchliwej twarzy), świetny też w wodewilach (tenor). Zbierał materiały do biografii teatralnych, działał na rzecz opieki nad chorymi i starymi aktorami, pisał pamiętniki. Miał odziedziczoną po matce kamienicę (Rynek Wielki 11, w 1862 ciążył na niej dług 5 tys. zł), która zmieniła się w ruinę i zarządzeniem władz została rozebrana.