Ur. w Stacji Wołkońskiej (Rosja). Dyplom (choroby wewnętrzne) uzyskał na Uniwersytecie w  Moskwie (1912), także chorób skórnych i dziecięcych. Od IX 1920 z frontu (4 p.p.) w Zamościu, w 1921 został komendantem rejonowego szpitala wojskowego w Zamościu (II baon sanitarny), od 1924 emeryt wojskowy, praktykował prywatnie. Mieszkał w koszarach, później przy ul. Szpitalnej i ul. Orlicz-Dreszera. Miał wielkie powodzenie, głównie u chłopów. Nie był lubiany przez kolegów, od których się zupełnie odsunął. Działał w Komitecie Pomocy Repatriantom, Komitecie Rodzicielskim Gimnazjum. Zm. samobójczo. Pogrzeb odbył się z ceremoniałem wojskowym (trumna wieziona na lawecie), spoczywa na zamojskim cmentarzu (D).


 * W pozostawionym dla redakcji "Słowa Zamojskiego" liście  pisał, że to wynik choroby, miałem duszę chorą.