Był protestantem przybyłym z Holandii lub Prus i dopiero w Zamościu został katolikiem. Od ok. 1744 w służbie ordynata zamojskiego. W 1745 za specjalnym zezwoleniem wziął w Kolegiacie ślub z tutejszą protestantką Zuzanną Berrantówną  (mieli troje dzieci). Awansował do rangi majora (1754), pełnił funkcję ceitwarta czyli zarządzającego arsenałem, magister fortalicji zamojskich, posiadał także tytuł geometry Trybunału Koronnego. Jego pierwszym dziełem był pałac w Łabuniach. Być może przy udziale Andrzeja Bema, z którym często współpracowali, gruntownie przebudował zamojski pałac. Projektował również wspaniałe, srebrne tabernakulum kolegiackie. Być może był autorem monumentalnych schodów ratuszowych (zmarł przed ich budową) i odwachu pod schodami ratusza.
Wszystkie te dzieła w mniejszym lub większym stopniu noszą rokokowe cechy. Budował (może tylko przebud.) wikariat, zaprojektował dzwonnicę kolegiacką (obu nie ukończył przed śmiercią), a nie wykluczone, że także klasztory bonifratrów, bazylianów i klarysek. Prowadził również prace przy Kolegiacie, a z Bemem zajmował się konserwacją fortyfikacji. Pozostawił w spadku 2 sąsiadujące kamienice rynkowe (7 i 7A). W pierwszej z nich wiele lat później nocował cesarz Józef II.