Pierwsza w Zamościu żeńska formacja zakonna, często spotykana wówczas tercjarska wspólnota miejska, należąca do III reguły franciszkańskiej. Od poł. XVII w. pracowały przy kościele franciszkanów. Miały w pobliżu swój dom (spalony w 1672), potem również kaplicę usytuowaną w narożu bloku domów przy ul. Staszica, na przeciw fasady kościoła franciszkanów. To prawdopodobnie w niej miała miejsce 14 XII 1669 pierwsza msza u zamojskich "panien zakonnych franciszkanek (B. Rudomicz). Pełniły służbę charytatywną i opiekuńczą wśród ludzi. Zamojskie tercjarki prowadziły ożywioną i chyba dość rozległą działalność, skoro w 1657 miały nawet browar. Przed śmiercią Jan Sobiepan zapisał "Pannom Zakonnym" 2 tys. zł. Później otrzymały jeszcze pobliską wieś (Panieńskie). Przyjmowały na naukę i odpowiednie wychowanie (od 1667 uczęszczała Eufrozyna córka Rudomicza ur. 1659).
W 1676 przybyła ze Starego Sącza klaryska nakłoniła siedem panien wspólnego życia do przejęcia drugiej reguły zakonnej. Tak powstał klasztor klarysek. Był to czas zmierzchu pożytecznych, aktywnych zakonów tercjarskich, żyjących poza klauzurą, jako niezgodnych z duchem kontrreformacji. Od 1924 w Zamościu działa inne zgromadzenie franciszkańskie - Franciszkanki Misjonarki Maryi.