Ur. we Lwowie, córka prof. UJ, historyka literatury M. Szyjkowskiego (jako ps. nazwisko babki). Zadebiutowała w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego, później m.in. w Teatrze Narodowym w Warszawie, później także Krakowie i Łodzi, a ostatnie lata przed wojną w Teatrze Wielkim we Lwowie. Wystąpiła w 9 filmach (1929-36), a główne role zagrała w filmach Z ramion w ramiona (1929), Cham (1931) i Zamarłe echo (1934). W 1926-28 jej I-szym mężem był zamojski rejent Zygfryd Krauze (ślub brali w Paryżu). W Zamościu przebywała rzadko, wzbudzając sensację urodą (platynowa blondynka, czarne oczy), toaletami, pieskiem na łańcuszku, reżyserowała kilkakrotnie przedstawienia szkolne. Po rozwodzie zamieszkała w Pradze, potem w Paryżu, po wojnie w Rzymie, Londynie, następnie osiadła w Niemczech, występowała w całej Europie (jako Monika de Witt). Była żoną dyplomaty. W 1985 wróciła do kraju, zamordowana w w Warszawie, w niewyjaśnionych okolicznościach.


 * Swoją urodą, a zwłaszcza elegancją, talentem i inteligencją (z natury i ze środowiska) wyróżniała się spośród młodych pań zamojskich. Niedługo jednak błyszczała w Zamościu, gdzie było jej za ciasno i czuła się nieswojo. Rozstała się z mężem i powróciła na scenę (Z. Klukowski, wspomnienia).