Ur. w Zamościu, syn Zahariasza. Studiował w Krakowie (dr filozofii). Od 1710 wykładał w Akademii na coraz to wyższych, lepiej uposażonych katedrach. Został tu doktorem teologii (1715) i wybierany był 5-krotnie rektorem (1716-16, 1721-23). W międzyczasie przez 2 lata studiował w Rzymie, skąd powrócił jako dr prawa, z tytułem protonotariusza apostolskiego. Pełnił też urząd kwestora Akademii. Zarzucano mu lekkomyślność w szafowaniu majątkiem uczelni, samowolę, a nawet nadużycia władzy.
W 1735 został infułatem zamojskim. Wcześniej był też kanonikiem zamojskim i przemyskim, proboszczem wilkołaskim i kraśnickim. Ufundował relikwiarze do dwóch cenniejszych relikwii w katedrze - Ciernia z korony Chrystusa i Drzewa Krzyża Św. Trwonił pozostawiony przez żonę majątek. Zm. i pochowany został w Przemyślu.