Obiekt dawnego Teatru Miejskiego, wł. Ptaszyńskiego. Przebudowany przed I wojną światową na mieszkania i na parterze pomieszczenia handlowo-usługowe oraz restaurację. Od czasu I wojny prowadzili ją kolejno B. Szymański, F. Stolarski, K. Stefaniak (6 pokoi i 2 kuchnie), od 1936 „Oaza” K. Dębowskiego. W 1945 na krótko otworzono w niej cukiernię "Lena". W latach międzywojennych, mieszkał tam H. Świątkowski, w różnym czasie również malarz E. Kopciński, cukiernicy Puszczyńscy i Pachutowie, wdowa po burmistrzu Kosmalskim, wspomniany Stefaniak oraz Stefan i Jan Ptaszyńscy (przed wojną dom nr 11 i 13).
Mieściły się tam po wojnie w różnych okresach m.in. wypożyczalnia naczyń i magiel, świetlica dla dzieci PSS, biura spółdzielni kominiarskiej, Związku Głuchych, biuro "Pax", szewc (Grela), modystka, naprawa maszyn biurowych (Kołtun, Izdebski), naprawa RTV (Sawicki, Malinowski, Gdula), butik (Kapłonowa), potem części do samochodów, ob. sklep obuwniczy.
Od 1978 wł. państwowa. Jeden z ostatnich domów staromiejskich, który nie doczekał dotąd renowacji. Za długą fasadą od 2016 znajduje się urządzany przez Romana Sawę oryginalny, odwiedzany przez turystów, ogródek.