Przybył z Lublina, z jezuickim wykształceniem. Wykładał od 1774 aż do kasaty (ostatnio filozofię), tu uzyskał stopnie doktorskie. W pracy z 1782 bronił systemu Kopernikańskiego, przed oskarżeniami, że sprzeciwiał się wierze. Był dziekanem wydziału filozofii, kwestorem i kapelanem akademickim, a później kanonikiem zamojskim i lubelskim, proboszczem mokrolipskim.