Ur. w Zamościu, s. Zygmunta Kozika, muzyki uczył się u Anny Kowrach (Konserwatorium w Petersburgu), pracował w Zakładzie Energetycznym. Był jednym z popularniejszych muzyków w powojennym Zamościu (pianino, gitara klas., także akordeon, trąbka, organy), występował w dwu znanych zespołach rozrywkowych "Złota Siódemka" i „Czar Piosenki”, także w kameralnych zespołach  grających w „Ratuszowej” (od 1958), następnie w „Centralce”, często improwizował. Gdy przyjechał na występy zawodowy zespół zastąpił bez przygotowania chorego muzyka. Wystąpił także w przedstawieniu Teatru "Związkowiec" (1969). Żona Bogumiła (z d. Skórzewska), uciekinierka z Wołynia, też pracowała w elektrowni, grywała w zakładowym teatrze. Spoczywają na cmentarzu parafialnym.