Ur. w Wilnie, był z pochodzenia Tatarem, synem ros. generała. Studiował prawo w Petersburgu. Podróżował po Wschodzie, był m.in. przewodniczącym Komisji nadzwyczajnej Parlamentu Tatarskiego na Krymie badającej zatargi grecko-tatarskie i szefem kancelarii premiera Republiki Krymskiej. W 1932-35 pracował w Zamościu jako wiceprezes Sądu Okręgowego, następnie w Gdyni. Był działaczem środowiska tatarskiego w Polsce (m.in. kustosz muzeum i prezes gminy muzułmańskiej w Wilnie). W Zamościu drukowano Bibliografię Tatarów polskich, której był autorem i t. II "Rocznika Tatarskiego", którego był wydawcą. Był również prezesem oddziału PTK (za jego kadencji wyszedł przewodnik M. Pieszki), wygłosił w KMK odczyt o drukach tatarskich (1933). W "zamojskim" okresie  przyjęty został na audiencji przez sułtana Maroka (1934).