Pochodził z Krakowa, gdzie ukończył Akademię i tam wykładał. Do Zamościa przybył w 1666 jako dr filozofii, najpierw na niższe katedry. Później został profesorem prawa, następnie dr praw (1675), a rok później I-szy raz rektorem, który to urząd pełnił 15-krotnie! Ślub z siostrą infułata Abreka ułatwił mu karierę. Do Akademii był przywiązany, działał m.in. na rzecz jej autonomii. W wieloletnim sporze Abreka z bskupem chełmskim opowiedział się po stronie infułataWywdzięczając się Abrekowi wiodącemu spór z biskupem, opowiedział się po stronie infułata, co poskutkowało nałożeniem ekskomuniki. Ujawnił i zrealizował zapomniane fundacje (m.in. bursy). Sporządził w 1675 pierwszy katalog biblioteki akademickiej. Jako kwestor spisywał też materiał typograficzny drukarni. Posiadał też tytuł sekretarza królewskiego. Prowadził życie czynne, ale niewiele oddające się nauce. Zm. jako rektor i wicekanclerz Akademii. Był autorem kilku panegiryków (trzy poświęcone Wiśniowieckim). Pozostawił troje dzieci. Żona Marianna ufundowała szpitalik przy kościele św. Katarzyny.
Syn Franciszek (zm. 1714) był również od 1702 profesorem Akademii (retoryki), kanonikiem i dr filozofiil chyba studiował w Krakowie. Tłoczył panegiryki ojca w kierowanej przez siebie drukarni akademickiej. Był współautorem rękopisu wykorzystanego przez ks. Wadowskiego do dziejów Akademii.