Po wojnie zajmowało pokój w starym budynku szpitala, przy wejściu, gdzie lekarz sam wykonywał potrzebne badania. Na wyposażeniu był wtedy m.in. amerykański mikroskop i szwedzka wirówka, wykonywano podstawowe badania (morfologia, kał, mocz, cukier). W 1956 przeniesione do budynku laryngologii (dwa, z czasem 6 pokoi), gdzie w 1991 pracowało już 12 osób, a badania rozszerzono o bakteriologię i biochemię. Do najbardziej znanych pracowników należeli m.in. Zbigniew Ślusarczyk (od 1955), Zofia Mandybur i Hanna Baranowska.