Wytyczone zostało w 1583 na zachód od miasta, za małym zalewem między groblą szczebrzeską i Sadowiskiem. Często nazywane było też Przedmieściem Szczebrzeskim. Liczyło zwykle kilkadziesiąt nieruchomości, w 1696 - 44, w tym 6 domów 22 chałupy i 12 lepianek oraz 2 folwarki, w 1770 - 35. W 1696 odnotowany został dom wjezdny i nieruchomość określona jako słodownia i winnica.
Często padało pastwą pożarów, a prawie całkowicie zniszczone zostało w 1809. Ale w 1821 na "Szczebrzeskim" było 26 domów. Po kasacie twierdzy, na terenie tym przez ponad pół wieku stanowiącym fragment przedpola twierdzy z układem szańców ziemnych, utworzony został folwark wojskowy i mały plac ćwiczeń. W 1938 wojsko odsprzedało te grunty miastu. W budynkach pofolwarcznych ulokowano tabor miejski (ob. w pozostałym budynku pralnia). Wybudowano także szkołę nr 5 (już nie istnieje).
W 1951 w trójkącie między rzeką, ul. Królowej Jadwigi i ul. Podgroble (7 ha) wytyczono i rozplanowano na wniosek Tadeusza Zaremby pierwsze po wojnie osiedle robotnicze (78 działek), zabudowane "oszczędnościowymi", jednorodzinnymi domami proj. T. Zaremby. Nazywane było dawniej "pepeerówką". Wg spisu z 1988 - 384 mieszkańców. Obecnie osiedle Podgroble składa się z 6 ulic i 78 prywatnych posesji (350 mieszkańców).


* Na początku lat 50-tych inż. Zaremba powróciwszy z urlopu, dzieląc się wrażeniami opowiadał, że widział osiedla robotnicze domków jednorodzinnych mówiąc, że i w Zamościu przydało by się takie osiedle i zaproponował takie osiedle na Podgroblu, oświadczając, że wykona jego projekt. I tak powstało pierwsze osiedle pracownicze w Zamościu, a inż. Zaremba wybudował dla siebie wg własnego pomysłu "domek oszczędnościowy". (Bolesław Smyrski - list do A. Kędziory)