Ur. we Wzdole (Kieleckie), jego chrzestnym był gen. Langiewicz, pochodził z rodziny szlacheckiej h. "Bogorya", jego ojciec był krytykiem teatralnym, współpracował z B. Prusem. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie i medycynę na UW (1888). W 1890-1918 był (z przerwami, m.in. gdy jako lekarzem w Dubience, 1902 został ordynatorem zamojskim szpitalu) lekarzem powiatowym w Zamościu, następnie od 1920 przez pewien czas lekarzem miejskim, a jednocześnie od 1916 aż do śmierci lekarzem szkół średnich i czł. grona pedagogicznego gimnazjum (opiekował się też młodzieżą bezpłatnie), specjalizował się w dermatologii. W 1907 uczestniczył w zjeździe przyrodników i lekarzy polskich.
Był radnym miejskim i członkiem Sejmiku Powiatowego. Reprezentował RM na intromisji Rady Regencyjnej (1917). Działał w Radzie Szkolnej, był czł. założycielem Towarzystwa Muzyczno-Dramatycznego (1906). Należał do głównych organizatorów wizytacji biskupiej w 1905, przewodniczył obchodom powstania styczniowego (1916) i Dniom Morza (1930). Wygłaszał odczyty, był gospodarzem i codziennym bywalcem Resursy, następnie czł. zarządu Klubu Obywatelskiego, akcjonariuszem Tow. "Ziemianin". Był właściciel posiadłości "Bogorya" w płn. części miasta (1918 pożar).
W ostatnich latach mieszkał w Domu Centralnym (też gabinet). Żona Magdalena z Suchodolskich (1878-1948), córka Hanna Porębska uczyła później w gimnazjum. Spoczywa na zamojskim cmentarzu (C).