Ur. w Kamionce k. Kozłówki, jedną z jej babć była Austriaczka, córka zamojskiej nauczycielki i urzędnika, aktora amatora. W Zamościu mieszka od 1951, ukończyła LO (1957), po studiach na Uniwersytecie Warszawskim, od 1962 pracowała jako bibliotekarka i nauczycielka (historia, j. francuski) w I LO. W 1978 na UMCS obroniła pracę doktorską Przemiany miasta Zamościa w 1772-1866. Wyszła drukiem w całości jej własnym kosztem, jako niezwykle starannie i bogato wydany Zamość 1772-1866, t. I Tekst, t. II Ilustracje (2018), łącznie ok. 840 s. i ok. 550 ilustracji.
Przez 12 lat pracowała w zamojskich PKZ. Była autorką wielu cennych studiów historyczno-architektonicznych dotyczących, m.in. twierdzy, przedmieść Zamościa i Akademii Zamojskiej, przez wiele lat prowadziła pracochłonne kwerendy archiwalne dotyczące staropolskiego i XIX-wiecznego Zamościa, dokonując wielu cennych odkryć. Odnalazła rysunki attyk jednej z kamienic rynkowych, bezcenne plany miasta, ilustracje w zagranicznych archiwach, także pozyskiwane własnym kosztem.
Przygotowała autorskie wydanie "Zamojskiej Teki Konserwatorskiej" (1986), ok. 250 artykułów na temat historii miasta (2000), popularyzatorskich i przyczynkarskich cyklów w "Tygodniku Zamojskim" (m.in. Był sobie magistrat, Życiorysy zabytków), "Kronice Tygodnia" (m.in. o Janie Zamoyskim), "Zamojskim Kwartalniku Kulturalnym" (m.in. cykl Diamenty z archiwum). Autorka książek: Akademia Zamojska 1594-1994 * Nauczyciele i wychowankowie Liceum Ogólnokształcącego. im. J. Zamoyskiego w Zamościu 1916-1998 (1998), Dziewczęta w fartuszkach czyli Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. M. Konopnickiej 1916-1970 (2000) i Uczniowie bez mundurków czyli II Liceum Ogólnokształcące w Zamościu 1970-2000 (2016) oraz przygotowała do druku Pamiętniki zamojskiej licealistki 1941-1950 (2000, s. 659!), Noce i dnie Zamościa XVI-XX w. , t. I (2018), opracowała również cenny rękopis M. Potockiego Zamość i jego instytucje z XIX w.
W 1988 ofiarowała 150 tys. zł na pomnik Jana Zamoyskiego tj. kwotę równą 10-krotnym swoim ówczesnym poborom (w 2005 z M. Zamoyskim odsłaniała pomnik). Przeznaczyła 4,5 tys. zł na projekt zrekonstruowanej w 2006 attyki w pierzei zachodniej, jej ostatnim niespełnionym marzeniem była rekonstrukcja barokowej studni rynkowej. Była sekretarzem ZTPN i prezesem Tow. Przyjaciół Zamościa (1991). Uhonorowana statuetką :Sponsor Kultury Zamościa" (2006), złotą odznaką "Za opieką nad zabytkami" (2011). W 2017 otrzymała medal "Zasłużony dla Zamościa". Spoczęła na starym cmentarzu zamojskim. Cały majątek zapisała na rzecz ochrony i propomocji zabytkowego Zamościa, któremu przypadł on wyrokiem sądu w 2024. W spadku po niej pozostały archiwalia, materiały badawcze, zbiór fotorafii a także 8 mieszkań. Powstała Fundacja  Ochrony i Promocji  Zabytków Zamościa im. dr Bogumiły Sawy. W 2024 w "Książnicy" opowiedziała o niej, wieloletnia współpracowniczka Ewa Dąbska.


  * B. Sawa w liście do prof. W. Zina z 1979 podała o zamiarze przygotowania rozprawy habilitacyjnej "Struktura gospodarczo-społeczna mast Lubelszczyzny w okresie kapitalizmu".