Ur. w Wieliczce. We Lwowie studiował filozofię i prawo. Po doktoracie pracował do 1929 jako nauczyciel, w międzyczasie również archiwista w archiwum wojennym, archiwum skarbowym, a  w ostatnim roku życia jako archiwariusz Torunia. Był obrońcą Lwowa. Z Zamościem związał się służąc w miejscowym 30 p.p., tu zastała go Niepodległość i miastu, mimo, że z oddali, pozostał wierny aż do śmierci. Na łamach miejscowych gazet zaapelował o zajęcie się przeszłością Zamościa, wskazywał na wyjątkowe piękno Zamościa. Stał się jednym z twórców "Kroniki Pow. Zamojskiego" i "Teki Zamojskiej". Spełnił najważniejszą rolę w gronie skupionej przy nich inteligencji. Został czł. komitetu red. TZ, zjednał dla niej wybitnych uczonych. Był pomysłodawcą kilku biblioteczek "Księgarni Polskiej", apelował o inwentaryzację archiwum kolegiackiego. W 1929 został sekretarzem słynnego Zjazdu Szymonowiczowskiego w Zamościu. Był autorem ponad 150 artykułów, w tym szeregu prac i studiów dotyczących Zamościa (aż 10 broszurek w wyd. Pomarańskich), publikowanych również poza Zamościem. Zajął się w nich m.in. herbem i patronem miasta, organizacją najstarszego samorządu, Trybunałem Zamojskim. Był historykiem wszechstronnym, m.in. pierwszym badaczem dawnych miar polskich. Działał m.in. w Polskich Tow. Historycznym i Heraldycznym, Zw. Nauczycieli Szkół Średnich. Został czł. PAU. Zm. po ciężkiej chorobie, pochowany na lwowskim Łyczakowie. Od 1997 w Zamościu ulica jego imienia, w 2007 zamojskie Archiwum wydało wybór jego prac o tematyce zamojskiej.