Ur. w Krakowie, był oficerem austriackim, w VIII 1920 przez miesiąc dowodził 9 p.p., po zakończeniu wojny pozostał w zamojskim pułku (kwatermistrz), mjr następnie podpułkownik, w zamachu stanu na czele 2 batalionów walczył po stronie Piłsudskiego i w 1926 został zastępcą d-cy 9 p.p. (do 1927). Później był m.in. zastępcą d-cy pułku strzelców kaniowskich i od 1931 d-cą 6 p. strz. podhalańskich, w 1939 był d-cą piechoty dywizyjnej 24 DP. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i 4 Krzyżami Walecznych. Więziony w Starobielsku, zamordowany przez NKWD. W 2007 awansowany pośmiertnie do stopnia gen. brygady. W Zamościu kierował zawodami PW, zapamiętany dzięki narratorstwu i krasomówstwu wzruszającemu do łez ("Ziemia Zamojska").
Jego żona (inicjał imienia J) była społeczniczką i śpiewaczką amatorką, w 1924 oprócz koncertu dochodowego, gorliwie uczestniczyła przy organizacji szkoły rzemieślniczej.