Ur. w Rydze, w rodzinie mieszczańskiej. Kształcił się we Włoszech, Francji i Anglii, był sekretarzem królewskim i rządcą Rygi. W 1588 posłował do Zamościa, szybko zdobywając zaufanie niechętnego mu z razu kanclerza. Skutkiem zatargu i prześladowań przez możnych Rygi, w 1603 znalazł z rodziną schronienie na dworze Zamoyskiego. Stał się jego przyjacielem, domownikiem i współpracownikiem, sławił kanclerza poza krajem (kanclerz przyjął go w 1591 do swego herbu). Otrzymał w dzierżawę kamienicę w Zamościu i wieś Horyszów. W Akademii Zamojskiej kształcił synów. Po śmierci Zamoyskiego wyjechał z Zamościa. Był humanistą o rozległych kontaktach, autorem czterech publikacji drukowanych w Zamościu, Clipeus innocentiae... (1604), Rhodomanologia manibus... (1608), Vita... Georg Farensbachii (1609) oraz cenionego literacko, pośmiertnego panegiryku na cześć swego mecenasa Luctum in obitum... (1605). Oprócz druków pozostało po nim 715 cennych listów. Do herbu Jelita adoptowany także jego brat Jan Hilchen dr filozofii i medycyny.