Ur. w Boleścicach (pow. sędziszowski). Ukończył w Kowlu szkołę geodezyjną. Mieszkał w Zamościu, krótko przed wojną wyjechał, internowany przez Rosjan, zbiegł z niewoli, wrócił w 1941 z Grodna. Po wojnie kupił kamienicę w Rynku Solnym. Zajął się handlem ("Bazar przemysłu ludowego" - wyroby koszykarskie i drewniane), potem m.in. pracował w spółdzielni "Beton". Był ostatnim prezesem miejscowego oddziału Towarzystwa Miłosierdzia "Caritas" (do 1950). Jeździł do Warszawy w sprawie przywrócenia religii w szkołach, podniesienia statusu szkoły muzycznej. Do legendy przeszedł w 1957 próbą obdarowania radnych miejskich 79 barankami wielkanocnymi, w "rewanżu" cofnięto mu zezwolenie na prowadzony sklep koszykarsko-galanteryjny.