Nazywana w aktach też Angielczykowską, Morusowską i Schreyberowską. Wyróżnia się szeroką pięcioosiowa fasadą. Wzniesiona została prawdopodobnie jak i następne na przełomie XVI/XVII w., wszystkie na pustych dotąd działkach. Dekorowana dopiero później, gdy po kupcu Angliku Wilhelmie More przejął ją - Jan Kinast. Z wystroju pozostało jednak niewiele, jedynie bogata sztukatorska dekoracja sklepień (maski i rozety analogiczne jak w Kolegiacie) i podokienny fryz autorstwa Jana Wolffa, wówczas zjednanego na zbudowanie sklepów górnych tak dolnych ze swej - to znaczy Kinasta - materii. Z pocz. XVIII w. należała do Tomasz Ormińskiego.
Później, ponad dwa wieki znajdowała się w rękach wielu zmieniających się często właścicieli (m.in. Bractwa Różańcowego), aż do 1848, gdy na ponad sto następnych lat znalazła się w posiadaniu Margulesów (przed ostatnią wojną wspólnie z Jabłońskimi). Przez jeszcze dłuższy czas prawie nie ulegała zmianom jej architektura. Dopiero nadbudowa II piętra zasadniczo zmieniła oblicze kamienicy (3 ćw. XIX w.).