Najskromniejsza z kamienic ormiańskich. Powstała ok. poł. XVII w. w miejsce drewnianego domu, staraniem lekarza i profesora Akademii i pamiętnikarza Bazylego Rudomicza (osobne hasło). Mieszkał przez pewien czas w jego domu również profesor Hieronim Kołakowski (osobne hasło). Później do poł. XVIII w. należała do kolejnego profesora Michała Brzyskiego, a potem jego sukcesorów. Po nich właścicielami byli m.in. Ziembińscy, Milczyńscy, Popławscy. W 1879-1959 była własnością żydowską, początkowo Szperów, potem Walerów i już jako współwłaścicieli - następnych. Poza attyką kamienica nie posiada efektownego wystroju, być może po prostu nie dochował się do naszych czasów.