Zespół 6 kamienic (historycznie 7-miu) między ul. Grecką i Bazyliańską: nr 2 (dawniej nr 6), nr 4 (d. 8), nr 6 (d. 10 i 10A), nr 8 (d. 12), nr 10 (d. 14) i nr 12. Są dość jednolite stylowo, 2-kondygnacyjne z mieszkalnymi poddaszami, wszystkie z 2-arkadowymi podcieniami, o trójosiowych fasadach, za wyjątkiem nr 4 (czteroosiowa). Początkowo były to kamienice ormiańskie, zwłaszcza te w najbliższym sąsiedztwie kościoła ormiańskiego, wznoszone w XVII do pocz. XVIII w. Po pożarze miasta (1827) odbudowywane w 2 ćw. XIX w. (najszybciej, już w 1829 – nr 2). Niektóre połączono wówczas – nr 4 z dwóch wąskich działek i kamienica nr 6, która jednak zachowała osobną numerację. W większości ich właścicielami byli Żydzi, m.in. Edelsbergowie (nr 2), Mendelsonowie (nr 4), Safianlederowie (nr 8), Walerowie (nr 10). Na pocz. XX w. jedna z kamieniczek otrzymała nawet drugie piętro (nr 8).
Z niskimi, ciemnymi podcieniami, bez dostępu słonecznego światła (wąska uliczka) było to jedno z bardziej zaniedbanych, nie budzących zaufania miejsc na Starym Mieście. W 1969-72 wszystkie kamienice zostały odrestaurowane, ale dość szybko straciły reprezentacyjny charakter. Po renowacji znalazł się tam wzbudzający wówczas sklep „Pewexu”. Współcześnie na niezabudowanej działce zachodniej powstała nawiązująca do pozostałych plombowa kamienica nr 12.
Nie posiadają jakichś szczególnie wyróżniających się cech stylowych, w podcieniach są to kolebkowo-krzyżowe sklepienia, sklepione są sienie i część parterowych pomieszczeń. W narożnej kamieniczce od ul. Greckiej zachowały się dwa rantowe ciosy, a na sklepieniu w parterze rozeta (nr 4).