Kształcił się w Akademii Zamojskiej i i od 1740 w Krakowskiej. Wykładał w Zamościu 1743-62, retorykę, logikę, wymowę, a od  1753 prawo koronne. Był jednym z nielicznych w czasie zapaści szkoły przykładał się do zajęć, w Zamościu osiągnął doktorat. Po jego 6-letnich staraniach powstał przy Akademii na wzór jezuickich konwikt szlachecki (wydał program nauk i wychowania), którym zarządzał w 1760-67 (zrzekł się). Do nauki w Akademii wprowadził j. francuski i niemiecki. Był autorem kilku panegiryków. Później poświęcił się wyłącznie obowiązkom kapłańskim, kanonik. Zm. w Białej.