Dawna cerkiew prawosławna Przemienienia zw. "Butyrską" (osobne hasło) w 1919 rekoncyliowana na kościół garnizonowy (do 1948), w czasie wojny magazyn sanitarny. W 1947-48 kapelanem był ks. Mikołaj Puacz (1909-1978), później w Kielcach i Lublinie. Staraniem ks. Franciszka Zawiszy Główny Kwatermistrz WP przekazał kościół 6 IX 1957 diecezji, następnie utworzono tu rektorat (1961) i parafię (1979). W latach międzywojennych usunięto dodatki cerkiewne (kopuła nad nawą, carskie wrota). W 1985-91 rozbudowano kościół (po rozbiórce prezbiterium i absyd, powstało większe prezbiterium z transeptem) wg proj. Jana Radzika (pojemność 700 dusz). Zachowały się pierwotne portale, z "oślimi grzbietami", trójlistne szczyty w elewacjach bocznych, gzymsy, a przede wszystkim charakterystyczne ceglane elewacje i wieża nad wejściem z triforiowymi przeźroczami, nakryta iglicowym hełmem (wys. 21 m).
Przed wojną umieszczono w ołtarzu gł. obraz Chrystus na tle Wawelu Edwarda Kopcińskiego, od 1961 MB Nieustającej Pomocy (ob. w ołtarzu bocznym "jasnogórskim"). Do niedawna były: ołtarze (przekazane do Gruszki Dużej), ambona i obrazy (Ostatnia Wieczerza, Wjazd do Jerozolimy, Ukrzyżowanie, św. Piotr i Paweł, Droga Krzyżowa) z 1 ćw. XX w., a także obraz patrona (Łucja Bałzukiewicz, 1967, ob. na chórze). Obecnie w ołtarzu głównym Chrystus Dobry Pasterz (1995), w bocznych: Michał Archanioł  i Jasna Góra (1996) oraz Droga Krzyżowa (1996) - w całości rzeźby gipsowe w barwie kości słoniowej autorstwa Bogdana Szczekana, ponadto obraz Chrystusa Miłosiernego (mal. Jan Szarlip z Zamościa) z relikwiami, w elewacji płn. mozaika Chrystus Miłosierny (T. Sokal z Krakowa). Jest też 19 witraży ze scenami biblijnymi i postaciami świętych (proj. Bolesław Szpecht z Krakowa, 1990-92, osobne hasło: Witraże), oraz obraz św. Agaty patronki kobiet po masektomii (E. Pazera z Tarnowa, 2004).