Ur. pod Mińskiem na Białorusi, uczestnik wojny w 1920, po szkole oficerskiej w 1923-32 służył w 9 p.p. w Zamościu, m.in. przewodniczył pułkowej spółdzielni spożywców, później w Sandomierzu, po kampanii wrześniowej (szef dywizyjnych taborów, walczył pod gen. Kleebergiem) w niewoli. W oflagu w Woldenbergu zaprzyjaźnił się m.in. z Kazimierzem Rudzkim (aktor) i późniejszym gen. J. Kuropieską (jako dowódca Okręgu Wojskowego inspekcjonując Zamość zapraszał go do kasyna). Powrócił do żony do Zamościa. Pracował na skupie buraków, później do emerytury jako zaopatrzeniowiec w "Argedzie" (w 1948 przewodniczący Zw. Zawodowego Pracowników Biurowych i Handlowych w Zamościu). Z żoną Jadwigą (1905-1986) spoczywa na cmentarzu parafialnym.
Dwóch synów Jan i Andrzej zostało lekarzami weterynarii (poza Zamościem), młodsi: Grzegorz Kozik znany w Zamościu jako muzyk, Wojciech (1940-1976) leśnikiem.