Ur. w Wilnie, syn oficera policji (zginął w Katyniu), potem mieszkał w Toruniu, a w 1939-51 w Zamościu, przy ul. Krysińskiego, w czasie okupacji również na ul. Wspólnej i Ul. Odrodzenia. Tu zdał w liceum maturę. Ukończył filologię na KUL. W 1956-91 pracował w Bibliotece KUL, przebywał na stypendium naukowym w Paryżu. W 1967 został doktorem (UW - pamiętnik Marcina Matuszewicza), wykładał na KUL. Był ostatnim prezesem lubelskiego ZLP (1981-83), a w 1991-95 prezesem O/SPP, ponadto prezesem oddziału Stow. Miłośników Dawnej Broni i Barwy.
Debiutował w 1956 jako krytyk literacki. Pierwsze powieści naśladowały pamiętniki Jest autorem 26 książek, z tego 15 powieści historycznych, najczęściej o tematyce XVII w. i ułańskiej, ponad 400 artykułów i ok. 40 audycji. W pierwszych powieściach tematyka zamojska - Błażeja Siennickiego diariusz z wojny szwedzkiej. Opublikował też kilka artykułów dotyczących przeszłości Zamościa, m. in. o KMK i wyd. Pomarańskich, o Z. Klukowskim (z prelekcją o nim w Kole Zamościan w Warszawie, 1965). W 2002 wyszła książka wspomnieniowa Grzechy pamięci opisująca dzieciństwo i młodość w Zamościu. Od 1977 przez kilkanaście lat pisał recenzje dla "Twórczości",  wygłaszał gawędy w pr. III Polskiego Radia. O sobie: lubię się włóczyć konno po polach i lasach.
 * W 1965 domagał się zburzenia XIX-wiecznych kamienic, rozebrania Podkarpia, nadszańców - i postulował - Rozebrać to siedlisko brudu, a na ich miejsce pobudować domy naprawdę nowoczesne.