Ur. w Warszawie, wywodził się ze spolonizowanych Żydów (ojciec Jehuda Lejb Krysa), nobilitowany. Od początku służył w artylerii, m.in. w Legionach. W 1793 został kapitanem, był potem d-cą brygady artylerii, szefem rachunkowości w Dyrekcji Artylerii i Inżynierii, wg niektórych także kartograf. Komendantem twierdzy był 8,5 miesiąca (6 II - 22 X). W Zamościu awansował na generała brygady (28 IV), jednocześnie mianowany gubernatorem twierdzy, skupiając w czasie oblężenia pełną władzę w mieście, także władzę cywilną, również sądowniczą (powołał Radę Wojenną, Sąd Wojenny). Energiczny i przedsiębiorczy przyczynił się do umocnienia twierdzy, w czasie oblężenia prowadził udane działania wypadowe. Zapobiegliwość jednała mu serca żołnierzy. Widząc bezsens dalszego oporu, poddał zdolną jeszcze do obrony twierdzę. Pozostał w kraju, złożył przysięgę carowi. Od 1832 służył w Dyrekcji Artylerii. Zm. 18 VII, pochowany na warszawskich Powązkach. Ma swoją ulicę w Zamościu.