Z pochodzenia Niemiec (w młodości pisał się Hans Michel Linck), luteranin. Od VIII 1652 w Zamościu jako puszkarz, zobowiązany do dbałości o amunicję i przysposabiania jak najwięcej kul ognistych - zorganizował laboratorium i odlewnię kul granatów. Od 1668 ceitwart, czyli zarządzający arsenałem (oberfajerwerker), także  jako major artylerii (1687). Przez prawie pół wieku pozostawał w służbie ordynackiej. Był prawdopodobnie przez ponad 10 lat komendantem twierdzy.
Architektury uczył się prawdopodobnie za granicą na koszt Zamoyskich. Z czasem doszedł do wysokiej pozycji na dworze (największa pensja 1600 zł rocznie). Sprawował pieczę nad działalnością budowlaną i artystyczną w ordynacji. Powierzano mu też sprawy gospodarcze. Przebudował fortyfikacje, kierując się systemem francuskiego wybitnego inżyniera francuskiego S. Vaubana. Wzniósł nowoczesny, prekursorski dwupoziomowy bastion (III) oraz szereg urządzeń obronnych w płn. i wsch. części murów twierdzy (Fortyfikacje XVII w.). Wykonał palowanie stabilizujące dna fos we wschodniej części fortyfikacji.
Bardziej znana i rozległa jest jego działalność jako architekta cywilnego. Umiejętności zdobywał zapewne pod kierunkiem Jana Jaroszewicza. Czerpał też z lokalnych wzorów. Wzniósł na terenie Zamościa, ordynacji i poza jej granicami 11 niewielkich, podobnych do siebie kościołów. W Zamościu przypisywano mu autorstwo kościołów klarysek i reformatów, (z klasztorami) oraz franciszkańskich okazałych frontonów (poza klaryskami wyklucza się go ostatnio jako projektanta, a kierującego budową). Był autorem świątyń w Krasnobrodzie, Radecznicy, Wojsławicach, Janowie, Tarnobrzegu, Sandomierzu, Uhnowie i Warężu (dwie). Stworzył typ prostego, jednonawowego kościoła z piętrzącymi się, bogato wykrojonymi szczytami (w Zamościu zrekonstruowane) i charakterystycznym wystrojem elewacji (obramienia okien, zestawy pilastrów, załamane belkowania).
Wśród tych dość schematycznych planów i brył kościołów bardziej indywidualny charakter noszą jego inne prace zamojskie: "pałacowa" fasada własnej kamienicy (Rynek Wielki 5), utrzymana w duchu północnego, klasycyzującego baroku, okazała wieża cerkwi bazyliańskiej, a także nadbudowany pałac z nieznaną nam dekoracją malarsko-rzeźbiarską. Jego twórczość pozbawiona większej inwencji i rozmachu rozwijała się w duchu baroku, ale, nie przestąpiła jego pełnego progu, zachowując jednak wyraźnie piętno rodzimości. Jemu przypisano Plan de la Forteresse de Zamosc pierwszy znany nam rzetelny plan pomiarowy Zamościa, obecnie uznany za projekt modernizacji twierdzy z l. 80. XVII w..
Z dwu małżeństw pozostawił 7 dzieci, urodzonych między 1659 i 1695. Otrzymał tytuł szlachecki (h. Prawda). Do 1667 miał dom przy Rynku Wodnym, później kamienicę w Rynku Wielkim, w 1696 wymieniany jest też jako właściciel folwarków na przedmieściu - Sadowisku (dwa) i ul. Łanowej. jeden dodatkowo z ogrodem.

 * W Aktach Ordynacji w APL znajduje się dokument, którym Jan Zamojski, wojewoda sandomierski przyjmuje w 1652 r. do swych usług puszkarza, szlachetnego Hansa Michała Lincka, oddaje mu pod opiekę cekaus i zobowiązuje do dbałości o amunicję i przysposobienie jak najwięcej kul ognistych i innych.