Pierwsze w Zamościu czasopismo informacyjno-publicystyczne - tygodnik poświęcony zagadnieniom politycznym, sprawom społecznym i literackim oraz życiu miejscowemu, po odzyskaniu niepodległości jako niezawisłe pismo tygodniowe. Ukazywały się od 28 X 1917, z przerwami do 25 V 1919 (49 numerów, 1-szy jako jednodniówka), w małym formacie, objętości 4-8 stron (34x21 cm), cena 30, potem 40 halerzy, w nakładzie kilkuset egzemplarzy. Redaktorem i od 1919 wydawcą był Józef Lesiewski (wcześniej jako wydawnictwo Zamojskiej Spółki Wydawniczej, "Księgarni Polskiej"). Redakcja i administracja mieściła się w Rynku d. nr 18. Drukowano kolejno u Szpera, Hernhuta i Szmajsera.
Zawierały m.in. stałą rubrykę "Kronika", zamieściły ważny artykuł K. Sochaniewicza (O przeszłość Zamościa). Pismo stroniło od radykalizmu. 1 I 1919 wyszło nadzwyczajne wydanie z artykułem Zamość we krwi (dotyczył "powstania zamojskiego").
W zbiorach zamojskiego Archiwum znajduje się 11 numerów (1917 - 3,4, 1918 - 6-11 i 15, 1919 - 1, 17), ponadto w Bibliotece KUL (6).