Sala widowiskowa w Domu Centralnym czynna w 1911-27, z aparatem kinematograficznym, w której odbywały się także wszystkie ważniejsze imprezy kulturalne, koncerty, odczyty, bale itp. W II 1913 doszło w niej do pierwszego (jednego z pierwszych?) balów, wynajęcie na tańce kosztowało wówczas 25 rb. Sala z wejściem ul. Bazyliańskiej (z klatki schodowej) miała wymiary 11,7x9,5 m i wys. 4,3 m (144 miejsca w 12 rzędach, z małą galerią cztery 6-osobowe loże), ponadto były miejsca stojące na dole 40 i 30 na galerii. Scena (5,7x4,5 m) z trudem mieściła 6 osób (sztuce oddano hołd nazbyt mikroskopijny). Jak wspominano - niska sala była ciasna i duszna. Kolejnymi właścicielami "Oazy" byli - Stefan Biernawski (wzmiankowany 1913), Stefan Czernicki (1917), potem Józef Maliszewski (utrzymywał w niej w 1918 zespół teatralny). W 1920 działała jako garnizonowe kino polowe, od 1922 w zarządzie Powiatowej Rady Opiekuńczej (kierował Ludwik Dąbrowski). W IV 1918 w "Oazie" wystąpiła orkiestra S. Namysłowskiego.
Latem 1920 wystąpiła tu z patriotycznym koncertem 18-letnia Hanka Ordonówna. W 1920 gwiazdą w "Oazie" była też znana aktorka Helena Bożewska. Po pożarze Kino "Oaza" zamknięte zostało 23 II 1927 (liczyło wtedy 165 miejsc). Wnętrze przebudowano na cele handlowe (m.in. sklep zoologiczny, a w miejscu sceny część księgarni).


 * W III 1914  znana pianistka Helena Ostrzyńska (1883-1944) wystąpiła w wielkiej sali "Oazy" z utworami Szopena, Liszta, Griega, Czajkowskiego - mimo fatalnej pogody, drogich biletów, przepełnionej. Od dawna nie miał Zamość takiego koncertu. Jej honorarium 85 rb.
 * CKS z 1 I 1927 rozwiązały umowę z Powiat. Radą Opiekuńczą - wypominając udostępnianie sali dla spektakli trupy żydowskiej, mieszkańcy domu są stale niepokojeni przez niesforny tłum żydowskiej publiczności, a nieporządek i brudy po każdym widowisku przekraczają miarę cierpliwości.