Kupiec, wójt i rajca zamojski, z nominacji arcybiskupa ormiańskiego był do śmierci erespochanem przy gminie ormiańskiej (m.in. obowiązkiem zbieranie funduszy kościelnych), studiował w Akademii Zamojskiej (jako Augustyn). Właściciel w 1654-1697 kamienicy w Rynku Wielkim 10, w której Owanisowiczowie mieszkali  jeszcze w 1 ćw. XVIII w., a przez pewien czas także domu naprzeciwko (nr 8). Posiadał też cegielnię na Przedmieściu Lwowskim (hrubieszowskim). Uczynił szereg zapisów, od 1662 rokrocznie wpłacał 80 zł na Akademię, a testamentem obdarował też kościół ormiański. Zajmowaną pozycję podkreślała wspomniana reprezentacyjna kamienica, którą sklepienia zdobiły bogate sztukaterie, m.in. 27 plakiet z polskim Orłem!
Miał dwu synów (jeszcze 3 córki), Jan Owanisowicz, po studiach (rekordzista, z przerwami 10 lat) na Uniwersytecie w Pradze, kończył je jako mistrz filozofii (1674) i prawa (1680) został proboszczem w Zwoleniu. Wymieniany jako autor 3 druków (kazania/mowy).
Młodszy Krzysztof Owanisowicz był profesorem Akademii Zamojskiej na niższych katedrach, później został notariuszem i to jego imieniem podpisane jest Palmaris Fructus (1700) - przekład epigramatów łacińskich dla studentów (w opracowaniach wzmiankowany jako autor wybornych epigramatów łacińskich). Te same fakty przypisywane są niekiedy bratu Janowi.
W literaturze też: Owaniszowic, Owaniszewicz