Ul. Kolegiacka 1. Obejmuje zach. część miasta (1995 - ok. 16 tys. wiernych, 2001 - 15 tys. czyli 85% mieszkańców, 2008 - 11 tys., odpusty: Niedziela po Wielkanocy i Narodzenia NMP (8 IX). Do dłużej pracujących tu po wojnie wikariuszy należeli ks. Adolf Wawrzyniak (16 lat), Józef Szczypa (12 lat), Stanisław Paździor (13 lat), Czesław Galek (11 lat) - obaj później profesorami, Edmund Markiewicz, Jan Borowski. Do bardziej znanych organistów należeli: Mieczysław Grossman, Aleksander Lambach i Stanisław Szpyra. Od 1968 posiada kronikę (fakty od 1934). Katedra Zamojska.
Ponadto kościół rektoralny p.w. św. Katarzyny PM, oraz kaplice półpubliczne w szpitalu (od 1981 kapelan, od 1999 nowa, p.w. Najśw. Serca Pana Jezusa), u Franciszkanek Maryi i więzienna praz publiczna na cmentarzu (te wymieniane w 1939), później też w domu zakonnym SS Najśw. Imienia Jezus przy ul. Kolegiackiej 1.
Proboszczowie: 1873-1907 Tomasz Petrykowski, 1907-1915 Władysław Szymoński 1919-47 Wincenty Hartman, 1947-76 Franciszek Zawisza, 1976-94 Jacek Żórawski, 1994-2010 Czesław Grzyb, 2010-18 Adam Firosz, od 2018 Robert Struś.

 * Na odpust (1905) przybyły liczne kompanie z księżmi na czele, chorągwiami i muzyką. Pątników jest około 20 tys., ciasnota w mieście, na ulicach i placach. Muzyka z Nielisza, chłopi samouki przegrywali całą noc na wieży kościelnej pieniom chórów na cmentarzu kościelnym. Podniosłość ducha religijnego, zachowanie się ludności bardzo poprawne, trzeźwość wzorowa. Kościół, szczyt i dzwonnica udekorowane, różnokolorowemi lampionami iluminowane. ("Kurier Warszawski" z 10 IX 1905)
 * W 1939 prefektami szkolnymi byli: ks. ks. Wacław Kowalski i Cz. Derecki (od 1929, Antoni Gomółka (od 1932), Wacław Staniszewski (od 1936), Adolf Burlewicz (od 1937). 
 * W 1964 w ciągu niedzieli na tacę zbierano do 1 tysiąca zł.